Filc to włóknina składająca się ze splecionych włókien. Istnieją dwa główne rodzaje filcu: filc prasowany, który powstaje poprzez zastosowanie wilgoci cieplnej i tarcia w celu splątania i wiązania włókien razem oraz filc igłowy, który wykorzystuje jedynie operację mechaniczną do połączenia włókien. Filc może być wykonany zarówno z naturalnych włókien, takich jak wełna, jak i syntetycznych, takich jak akryl i poliester.

Filc naturalny – jeden z najstarszych materiałów tekstylnych

Ogólnie uważa się, że filce prasowane i wełniane mają najwyższą jakość spośród wszystkich dostępnych filców. Ponieważ materiał jest nietkany, można go łatwo ciąć, składać, kleić, zszywać i szyć. Można nawet rysować lub malować na nim! Jeśli uczymy dziecko szycia, jest to idealny materiał do pracy. Ogólnie rzecz biorąc, klienci, którzy używali tego filcu, wydają się bardzo z niego zadowoleni. Większość recenzentów twierdzi, że jest dobrze wykonany i łatwy w obsłudze. Ogólnie dobry filc naturalny był atrakcyjny dla koczowniczych kultur, ponieważ był łatwo dostępny, lekki i wytrzymały. Opisując koczowniczy lud mongolski, Marco Polo pisał w XIII wieku o ich okrągłych domach wykonanych z filcu, które „zabierali gdziekolwiek idą”. Ta grupa ludzi używała filcu, aby pomóc w przejściowym stylu życia, w tym jurty (konstrukcje namiotowe z filcem wełnianym jako okładziną), pokrowce na wozy, koce, dywany i czapki. Sklepy internetowe oferują tysiące tkanin krawieckich odpowiednich na każdą okazję, a wszystkie są sprzedawane na metry. Wiadomo, jak trudno jest znaleźć niezawodne źródło przyciągających wzrok kolorowych tkanin i dlatego specjalizują się w magazynowaniu szerokiej gamy materiałów krawieckich i rzemieślniczych. Materiał filcowany jest wytwarzany przy użyciu ciepła, wilgoci i nacisku, aby zmatować i połączyć włókna. W średniowieczu kapelusznik oddzielał ręcznie futro od skóry i przyłożył do tkaniny nacisk i ciepłą wodę, aby ręcznie ją obkurczyć. Chociaż maszyny są obecnie używane do wykonywania wielu z tych zadań, wymagania dotyczące przetwarzania pozostają niezmienione. Jedynym wyjątkiem jest to, że do końca XIX wieku rtęć była wykorzystywana do przetwarzania filcu do wyrobu kapeluszy.

Odkryto, że rtęć ma wyniszczające działanie na kapelusznika, powodując rodzaj zatrucia, które doprowadzało do drżenia, halucynacji i innych objawów psychotycznych. Określenie szalony kapelusznik jest związane z kapelusznikiem z powodu psychozy wynikającej z zatrucia rtęcią. Czapki z filcu wełnianego pozostają dość popularne i są noszone głównie w miesiącach zimowych.